Stappen, noodles en plat door de bocht!

Whooeehooeee Thailand here we come!! :) Met een 'big smile' zaten wij in het vliegtuig! Meteen 2 toffe gasten uit Canada en Aussie ontmoet die ons Bangkok wel wilde laten zien, klinkt goed! Eenmaal in Bangkok meteen ingecheckt in DE stapstraat Khao san road en onze rondleiding begon. Met de vliegensvlugge tuktuk naar de skytrain, meteen een goed idee gekregen van deze stad, daar dichtbij Nana plaza een dikke vette rundsvlees hamburger op, na een maandje bijna als vegatarier geleefd te hebben, Luuk voelde zijn eigen weer 'het mannetje'. Overal toffe cocktailbarretjes langs de weg, BVO'tje meegenomen en meteen onze eerste 'Kat hoey' gezien. Luuk had al sjans en was op zijn billen geslagen (is nog altijd beter dan in je kruis gegrepen te worden zoals onze Canadese vriend)... HELLO BANGKOK! Daarna onze weg vervolgd naar Soi Cowboi. tsjah wij hebben onze introductie goed gehad! Wij hebben nog een paar daagjes in de stad rondgelopen, wat tempels gezien, vele grote shoppingsmalls, zijn de rivier opgegaan met de lokale ferry en hebben verder van het uitgaangsleven genoten. Volgende stop: Chiang Mai samen met de Adam de Canadees. 12 uurtjes onderweg geweest in een illegale bus (kwamen we erna pas achter) maar was wel lekker goedkoop en elke toerist reist hier zo. We zijn in deze stad niet lang gebleven, we hadden namelijk meteen twee motors gehuurd: Honda Phantoms bij Tony's bigbikes en zijn samen met Adam onze weg vervolgd naar Pai in het Noord-westen van Thailand. Een klein hippieplaatsje en 1762 bochten er naartoe, het leek soms net of dat we rondjes reden. Gelukkig was de weg goed en regende het niet, dus duurde het niet lang.... uhuhmm.. Inge moest nog even warmdraaien..Het uitzicht en het landschap was super onderweg en daar hebben we enorm van genoten. We hadden het mooiste plekje in Pai gevonden, tussen de rijstvelden en de groene bergen, met zwembad en een super mooi bungalowtje! Je kunt heerlijk eten in Pai, net zoals in de rest van Thailand, er zijn vele hippiewinkeltjes met leuke spullen en nog meer barretjes. We hebben hier 3 olifanten ook heel blij gemaakt, met bananen voeren! Je hoeft ze niet te pellen, het schilletje is ook lekker en een hele tros gaat er in een keer in. Echt te vette beesten (letterlijk en figuurlijk). Als stank voor dank, kregen we windjes, na ja windjes, hele windvlagen.. We hebben geknuffeld met de dikke slurf, Inge hield hem goed vast of eigenlijk hield de olifant Inge goed vast. Een ding hebben we al geleerd, ze hadden geen mannetjes want die zijn nogal baldadig. De dag erna vroeg vertrokken om richting Mae Hong Son te gaan. Deze weg bleek nog mooier te zijn dan de weg naar Pai. We hebben grotten bezocht in een nationaal park met alleen een olielampje. Lekker op het bamboevlotje door de grotten met onze gids, genieten van de zwaluwpoep en een paar honderd vleermuizen.. Was best leuk! Daarna onze weg vervolgd door panoramische uitzichten, wouw!!Motorrijden ging goed, geen regen en een betere weg, eenmaal in Mae Hong Son, een leuk bungalowtje gevonden en zijn we richting het ziekenhuis vertrokken. Luuk was al 2 weken ziek (griep, maagpijn en de bijhorende diarree..) en vond het wel welletjes. Wij netjes opgevangen door de zuster die Luuk grondig had gecontroleerd, 5 tot 6 kilo afgevallen, koorts, bloeddruk goed en hij was niet kleiner geworden. Daarna na de dokter, kon goed Engels en gaf Luuk 3 medicijnen mee en de boodschap dat het binnen 3 dagen beter moet zijn en dat we anders terug moesten naar een ander ziekenhuis. Het leukste van dit bezoek was de rekening: wel geteld 110 Baht ofwel een kleine 3 euro! Geen alcohol meer voor Luuk, des te meer voor Inge. De volgende dag op zoek gegaan naar een olifantenkamp, want wij vinden olifanten leuk! Eenmaal gevonden was er binnen 5 minuten een olifant warmgedraaid, het bleek een mannetje te zijn, ofwel een joekel van een beest! Wij bovenop gesprongen en gaan met die banaan. Eerst een stukje over de weg en dan de jungle in, af en toe last van takken in de boom (dat zijn wij ook niet gewend) en hij gaat nog best snel. Onderweg kwamen we een paar kleine plasjes tegen en daar maakte onze maat goed gebruik van. Hij zoog de plas leeg en spoot het over zijn rug, dus ook over ons heen. Bedankt voor de douche! Een beetje baldadig was ie wel, af en toe lekker aan het toeteren en vooral gras eten stond hoog op het lijstje, echt te grappig. Na een uur afscheid genomen van onze vrolijke vriend en op doorgereden door meerdere riviertjes naar de Longnecks. Nee, deze keer geen flessen Heineken maar de giraffevrouwen met gouden ringen om hun nek. Deze mensen komen eigenlijk uit Myanmar, maar zijn naar Thailand gevlucht. Je kunt in hun dorpje rondlopen en spulletjes van hun kopen. Apart om te zien hoe hun slapen, lopen en bewegen met deze beperkende sieraden. De dag erna de slechtste weg ooit gereden richting Mae chaem, je kon het af en toe eigenlijk gewoon geen weg noemen.. Aan het einde de middag aangekomen in dit plaatsje, mensen preken geen Engels en wij hadden honger, gelukkig een kippenstandje gevonden en een 7/11 (supermarkt keten). De dag erna om half 6 opgestaan om om 6 uur richting Chiang mai te gaan, om 9 uur kwamen we aan na het voor het eerst koud te hebben gehad sinds lange tijd. Lang leve de regenjas! Wij de motors in dezelfde staat terug kunnen geven en onze weg vervolgd naar het ziekenhuis (Luuk was nog steeds niet helemaal beter). Daar dezelfde controle gehad, koorts was weg, 1,5 kilo erbij gegeten en nog meer antibiotica (dus nog eens 10 dagen geen alcohol). Als we hadden geweten dat het de dag erna over was, waren we niet naar het ziekenhuis gegaan, maar ach. De prijs was nu wel een tegenvallen ;-) wel 10 keer zo duur! 26 juni hadden we de Green bus gepakt naar Chiang Kong, de grens met Laos. Leuke mensen uit Canada ontmoet en met hen een mooi hotelletje aan de Mekong rivier gevonden. 's Ochtends naar de grensovergang met het bootje Laos in. Visa gekocht en op zoek gegaan naar de Gibbons experience. Dit is een tour in de jungle (wat Inge eerst heel graag wilde doen) maar wat enorm duur bleek te zijn wat je ervoor kreeg, nouja je hield er in ieder geval diarree aan over en daar waren we nu wel even klaar mee.. Dus wij onze weg vervolgd naar Luang Prabang met de bus en wat voor een bus! Het eerste uur gingen we 15 km per uur, begon van alle kanten te piepen en kwamen er pikzwarte wolken uit, serieus we dachten dat we nooit aan zouden komen. Uiteindelijk had de chauf het gaspedaal gevonden en gingen we ietsje sneller. Toen het later en donker werd waren we eigenlijk wel moe en wilde we wat slapen, nu bleek dat precies hier de verschrikkelijke grevelweg begon, dat werd dus niet slapen. 's ochtends daar om 5 uur aangekomen, 2 uurtjes doorgebracht bij de busterminal, tuktuk gevonden en een leuk hosteltje in het centrum. De sfeer voelt enorm goed hier! Lekker relaxt, heerlijke franse stokbroodjes en croissants en leuke marktjes. De mensen in Laos zijn nog steeds heel aardig en spelen graag Jeux de Boules, blijft grappig om te zien! We hebben hier een dag een scootertje gehuurd en zijn naar grotten vol met Boeddha beeldjes en muurschilderingen gegaan. Leuk uitzicht onderweg met allemaal mensen die op de rijstvelden aan het werken zijn met de bekende hoedjes en een eenassig trekkertje. Vrouwen zijn bospaddestoelen aan het verzamelen en er is een mooi berglandschap op de achtergrond. Onze weg vervolgd naar de mooiste watervallen die wij ooit gezien hebben! Het leuke ervan is dat je er nog in kunt zwemmen ook! Het water is zo helder blauw en er zijn allemaal terrassen met kleine watervalletjes. Je bent er niet de enigste, er zijn ook Dr. fishen, alleen een beetje groter dan we in Nederland ooit gezien hebben (zo'n 10 centimeter). Zolang je maar blijft bewegen eten ze je voeten niet op. We zijn er lekker afgekoeld aangezien het 2 graden was. 's Avonds Canada dag gevierd met de mensen die we in de bus naar Chiang Khong ontmoet hadden. Verder hebben we ons tempo aangepast aan de stad, lekker rustig aan de tempels bezocht, het koninklijke paleis en een plonsje gewaagd in een openbaar tropisch zwembadje. Toen kwam de 26 uur durende busrit naar Hanoi die begon om 7 uur 's avonds. Het was onze eerste slaapbus, waarin je werkelijk je benen kunt strekken en je rugleuning tot 160 graden plat kunt leggen. 2 leuke Brazilianen ontmoet en een hoop Engelse. Met zijn alle hadden we hetzelfde probleem, geen Dong (geld van Vietnam), vertraging en veel honger! De gesprekken gingen de hele dag alleen maar over eten en wat we allemaal voor lekkers gingen kopen als we aankwamen in Hanoi. Dit bleek om 10 uur de volgende avond te zijn, uitgehongerd en watertandend zijn we naar FRY gegaan. Dit zijn de beste hamburgers in town! Echt een overheerlijke kipburger gegeten met echte franse frietjes (volgens Luuk bijna net zo lekker als die van d'n bolhoed), hoe gelukkig kan je zijn! Met onze buiken helemaal volgegeten hebben we een heerlijk vers gebrouwen lokaal sapje, ookwel Bier genoemd, genuttigd voor wel 5000 dong,(dat is goedkoper dan een glas water) met de waarde van wel 18 eurocent! Welkom in het stapparadijs!