Het mysterieuze Hampi en Moesson Kerala

’s ochtends om kwart over 5 opgestaan om met de trein naar Hospet te kunnen. Daar 2 bussen gepakt door samen met een Italiaanse en Spaanse de tuktuk drivers te ontlopen. Die achtervolgen je tot in de bus om je te verleiden om een tuktuk te nemen. Eenmaal in Hampi snapte wij waarom dit een UNESCO werelderfgoed is geworden. Jeetje wat een landschap! Vol met grote roodkleurige rotsen, rijstvelden, palmbomen, bananenplantages en niet te vergeten in elke straat meerdere tempels en dat allemaal langs een mooie rivier. Ooit hebben hier een half miljoen mensen gewoond en was het een van de grootste Hindu empires van India, ongeveer 17.000 olifanten hebben hier hard gewerkt om de stad op te bouwen. Allemaal grote rotsen op elkaar gestapeld... nu is het nog een klein stadje met één olifant en toeristen. Ook hier is het gelukkig laagseizoen. We hebben een kamertje kunnen bemachtigen voor niet schrikken, wel 1,5 euro per nacht! De stroom valt hier elke 5 minuten uit en het is hier weer iets schoner dan in Goa. We hebben de eerste dag een brommertje gehuurd en volgegooid met benzine en de hele dag genoten voor nog geen 5 euro. We hebben de omgeving van Hampi bezocht; tempels gezien, op het platteland rondgereden, vele enthousiast zwaaiende kinderen gezien en veel high fives weggegeven tijdens het rijden. Wat een ervaring! Wij zouden dit elke dag wel kunnen doen. We hebben boven op een berg gestaan met geweldig uitzicht over het ruwe landschap, aapjes gezien inclusief babytje, veel koeien, geiten en paarden op straat gespot (is soms best lastig om die allemaal in te halen) en zo nu en dan een kokosnootje gedronken. Hier willen ook vele mensen met je op de foto of dat je een foto van hen maakt. We hebben even gezwommen in een stuwmeer en waren weer de attractie van de dag. Een ander grappig iets is dat we stopte in de schaduw langs de weg, een man met vrouw en dochter stopte achter ons. We waren ons aan het insmeren met zonnebrand (het is hier 35 graden en continu zon) en de man was aan het uitleggen waarom wij dat nodig hadden, ze moesten erom lachen maar waren ook weer erg vriendelijk. ’s Avonds zijn we weer terug gegaan naar het meer met andere backpackers, het was volle maan dus erg licht en gezellig. Toen we eenmaal terug naar huis wilde gaan bleek onze band lek of in ieder geval heel slap te zijn en had Luuk op het laatste moment nog in een ijzeren pinnetje gestaan, zijn voet bloeide enthousiast en wij samen achterop de brommer. Een stukje verder bleek de ketting eraf te lopen en moesten we verder de brommer duwen richting het hostel. Gelukkig bleef de rest om ons heen rijden zodat we wat licht hadden en veiliger waren. Ik weet niet wat wij hebben met leeggelopen banden maar het blijkt ons na Zuid-Amerika nog steeds te achtervolgen. Inmiddels hebben we het ook al een paar keer gewaagd om Indisch te eten en we moeten zeggen, het is pittig en onze smaak is het nog niet.. Luuk droomt alweer over een supertje met..
Wij ons de dag erna druk maken over de brommer die stuk was, maar dit bleek echt onnodig te zijn! We hadden de ketting erop gelegd en dat was eigenlijk al te veel. Je moet het hier in India schijnbaar omdraaien, het is stuk, jullie schuld, waarom geven jullie mij een slechte brommer mee en jullie maken het maar… de rest van de 2 dagen zijn we de tempels/ruines in de omgeving van Hampi gaan bezoeken, sommige bovenop een berg en de ene nog spectaculairder dan de ander.. mooi, dat was het in ieder geval! Inmiddels al 3 dagen geprobeerd de enige olifant te spotten, maar helaas mislukt. Wel 3 Engelsen en 2 Belgen ontmoet waar we mee rondgelopen zijn, erg gezellig. De laatste dag in Hampi verliep niet helemaal zoals gepland, wij wilde een trein boeken bij een boekingskantoortje voor toeristen. Wij zoals gebruikelijk de slippers buiten gezet en toen we het kantoortje uitkwamen waren de slippers van Luuk pleiten en de jongens die er naast zaten ook.. wij rondgekeken, maar niets gevonden. Volgens hen had een hond ze vast wel meegenomen… Tuurlijk. Luuk ging een poging wagen bij het politiebureau en daar doen ze niets aan slippers, alleen aan camera’s, maar volgens de officier mochten wij de ‘dader’ wel aan zijn haren het kantoor binnen trekken. Uiteindelijk nog wat herrie geschopt daar en 5 minuten later waren de slippers in een keer terug.. mmm toevallig heeft de hond ze teruggebracht. Wij een afzakkertje gepakt bij de Laughing Boeddha, waar de rest van de backpackers die we ontmoet hebben ook waren. Het was onze favoriete loungeplek in Hampi, met geweldig uitzicht op de rivier en de tempels/ruines. De dag erna vroeg vertrokken om uiteindelijk in Kochi (provincie Kerala) aan te kunnen komen. Dit ging lastiger dan we hadden verwacht. In totaal 6 bussen, 26 uur en 100 Indische adviezen en ohw ja een boottocht later kwamen we in Kochi aan. Jeetje wat een nacht, de buschauffeurs zijn hier nog erger dan in Bolivia. Ze rijden heel de dag plankgas in een bus uit de tijd van ‘Ben Hur’, remmen nog veel harder (dus oppassen dat je niet van je stoel afvalt), toeteren of hun leven er vanaf hangt (dat van ons hangt er wel vanaf in ieder geval) en zijn uiteindelijk nog te laat.. goed, het leuke van de rit was dat we 2 levende (geen beelden) olifanten hebben gespot, eentje beschilderd in een dorpje dichtbij Hampi en de andere was een wilde olifant die midden in de nacht studeerde voor boomchirurgie midden op de weg terwijl het onweerde, in een woord: GEWELDIG! Ook hebben we vele windmolens gezien en heel verschillend landschap, van regenwoud tot bergen en droogte die nog stond te wachten op het nu startende Moesson.
Eenmaal in Kochi een leuk hotelletje gevonden en in het stadje rondgelopen. Het is een oud fort waardat de Nederlanders tot 200 jaar terug nog zaten. We hebben daar de eerste kerk van India, de Chinese vissersnetten (in het seizoen elke 5 minuten het netje ophalen vol met vis) het Nederlandse kerkhof en het Nederlandse paleis gespot onder het genot van de Moesson, ofwel heerlijke Hollandse regen, tot ons onderbroek zeik en zeiknat geregend. Voornamelijk het paleis was zeker de moeite waard: de bomen en struiken groeien er binnen en het was ooit wit, tegenwoordig pittoresk groen, kortom dit was zelfs een grote bende. Jammer maar helaas. Toen we terugkwamen hebben we onze kleren maar meteen gewassen want die waren toch al nat. Toch wel verbaasd over hoe lekker het kan zijn om gewoon in de regen te lopen als het niet te koud is :). De dag erna de aardige hoteleigenaar gedag gezegd die ons India in het kort uitlegde: ‘wij hebben stroomuitval en veel werkloosheid, dus tijd voor andere dingen, dat hebben ze in Nederland niet’. Dat verklaart dus waarom er in 2050 het aantal Indiërs verdubbeld zal zijn.. weer een busje gepakt maar nu naar Alleppey waar dat de bekende ‘backwaters’ zijn. Het is een rivierendelta vol met water, troep en muggen.. Hier zijn we dan! We hebben 3 dagen lekker Hollands weer gehad, regen en nog meer regen, alleen dan echt grote druppels en echte wolkbreuken! We hebben de lokale ferry genomen en zijn de backwaters in gegaan, enorm veel ‘houseboats’ gezien en vele kleine eilandjes vol palmbomen en bananenbomen. Verder nog een poging gedaan om een olifanten trainingscentrum te zien, maar bleek onvindbaar.. en jaja, we hebben een echte Bollywood film gezien in het Tamil met hier en daar een Engels woordje. Maar gelukkig konden we de film zonder tekst ook wel begrijpen. Het viel nog niet tegen en het grappige is dat toen aan het einde van de film er eindelijk een keer gekust werd, de hele zaal gek werd en begon te juichen en klappen. Lekker luxe in de diamant class gezeten voor welgeteld één eurie. Morgen gaan we de uitdaging met de trein weer aan, dit keer met de sleepersclass naar Delhi wat welgeteld 50 uur zal gaan duren!
Wat dingen die hier erg opvallen: de winkels bestaan hier alleen maar uit bruidskleding en juwelierszaken met sierraden voor de bruiloft met echt nep goud!? We hier spontaan een Hollandse ik-ben-verkouden-loopneus-krijgen van het ‘pittige’ eten hier (wat de lokale mensen het eten nog niet eens het woord ‘pittig’ waard zullen vinden). De was hier altijd vochtig en klam blijft. Wij inmiddels uit België, Luxemburg of Nederland komen en wij onszelf de namen: Lucas, Anna en Linda toegemeten hebben voor de honderden nieuwsgierige mensen die wij dagelijks tegenkomen hier.. Inge een hippe ‘sjawa’broek heeft gekocht en deze te geweldig lekker zit en op de groei is gekocht :) De mensen hier elke ochtend bij de rivier of meertje bij elkaar komen om zichzelf te wassen, de was te doen of de afwas schoon te maken, dit erg leuk is om te zien en terwijl ze dit allemaal doen zijn ze het vieze water ook gewoon aan het drinken.. Om een indruk te geven: wij durven er amper in te gaan zwemmen…….