Death road, jungle en dolfijnen!

Op donderdag 14 februari zijn we rustig aan begonnen, lekker tem em ‘s middags Project waarbenjij.nu. ‘s avonds is Luuk de uitdaging aangegaan bij de Boliviaanse kapper in Santa Cruz, goed uitgewerkt, naderhand gevierd bij de Ierse Pub. Vrijdag naar de film geweest. Daarna durfde ook Inge het aan om naar de kapper de gaan, 10 centimeter korter, wat een opluchting! Zaterdag de bus richting La Paz gepakt, naar het advies van Ad geluisterd en gekozen voor Copacabana (gezelschap van de president reist er ook mee). Zeer veilig busreisje van 17 uur, Luuk heeft af em toe zijn hoofd uit het raam gehangen em was hem bijna kwijt.. La Paz, gruwelijk koud em weer ‘hijgen’ op 3900 meter hoogte, zegt genoeg. Mooi hotel met nog aardigere man gevonden, La Valle, zo eerst ontbijtje scoren, om de hoek een plaatselijke Beverwijk, enorm veel eettentjes em onze eerste fruitcocktail van 12 verschillende soorten fruit, yoghert, cornflackes em honing voor nog geen euro, het was een hele brunch! ‘ We love La Paz – El Cheapo’. Steil tegen de Berg omhoog de zwarte markt em witchess market met ingedroogte Lamafeutissen en meerdere aparte dingen, opgezocht. Inge zegt: shoppen, shoppen, shoppen! Dag 2 naar de bios, als we gaan, dan gaan we vaak, naar Die hard geweest. Nice  het was een oude bios, terug naar de tijd van Grease, met een grote zak popcorn en piepende stoelen. Toer geboekt naar de Death road en vliegticket met TAM (Militaire vliegtuigmaatschappij) naar Rurrenabaque. ‘s nachts met een kriebel gevoel slecht geslapen en om 6.30 opgestaan om richting de death road t gaan. We mochten al een kleur uitkiezen vor ons Survival buiktrui (die van Luuk is flink gekrompen in de was..) T-shirt, de kleuren werden oranje en paars. Helm gepast, in het drukke verkeer begeven, helm kwam al van pas, rijbewijzen komen hier niet zo nauw. Een uurtje onderweg, de berg op en in naar ongeveer 4750 meter hoogte, hijg, hijg.. toen kwamen de angstezweetdruppels, althans bij Inge.. pak aan, helm op, elleboog en kniebeschermers aan en het was verrekes frio! Eerst 50 minuten asphalt, om te wennen aan de fiets, werkt goed, vamos Luuk! Inge moest nog even achterin warm draaien en de eerste regen was al een feit, erg fijn hier met die afgrond.. entrée betaald en de werkelijke grevel/rots/geitenpad ofwel de weg op. jongens let niet te veel op de kruisjes en bloemetjes op de weg, die staan ergens voor… bij de start een super mooi uitzicht over de road. Na al wel 5 minuten zat de andere vrouw (4 mannen en 2 vrouwens in total) al in de bus, nee Inge was het niet..we hebben gezeten bij de kaarsrechte afgrond van 200 meter, watervalletjes gehad, grote stenen en kleine stenen, natte en slipperige stenen en snelheid gemaakt. Het was 2 tot 2,5 uur naar beneden slippen. Het ging super en we kregen er steeds meer zin in, maar je moest wel op blijven letten. Inmiddels had Inge, ja echt waar, de mannen ingehaald en konden we de angstzweten achter ons laten. Wat een gruwelijk geweldige weg en dat uitzicht! Luuk: stoer! Inge: whoeehooee! De laatste rivier overleefd zonder er in te vallen, even laten zien dat wij NEderlanders wel flink kunnen trapen, 2 zjn er namelijk in omgevallen en ook nog de leerinstructeur! Hihi! Inge heft het op het einde nog even spannend gemaakt voor zichzelf, zeg in de laatste 5 minuten. Mijn ietswat te grote broek bleef aan mijn fiets hangen, afleiding, ohw ik fiets wel heel ver aan de linkerkant dus bij de afgrond, shit! Een inkeping ofwel een stuk van de weg was weggevallen, snel mijn stuur naar rechts getrokken en klamme handen, pjieww! Leuke gids, toffee ofwel awesome ervaring de 4 uur terugreis viel een beetje tegen na het lekkere zwemmen en eten, 4 uur!? Dat heeft niemand ons verteld! Gelukkig waren we niet helemaal lek geprikt in de jungle op 1200 meter hoogte (tropen) waar dat we tussen de bananenbomen eindigde. Gelukkig onze ouders gerust kunnen stellen dat we het overleefd hadden. Laatste dag in La Paz, 2 horloges gevonden (al 3 maanden naar op zoek). Inge heeft nieuwe pata’s, Luuk 2 nieuwe ‘coca-cola’ T-shirts en Inge heeft voor 80 bob, ofwel 9 euro, dik 2 uur een manicure en pedicure gehad, voor het eerst in haar leven. Dit zorgde tevens voor veel wasstress bij Luuk, hij heeft moeten rennen (omhoog)! Om op tijd te zijn, goed gedaan menneke! Biertje gedaan, te laat naar bed of te vroeg op? om 04,30 opgestaan, om 05,15 taxi richting vliegveld en een uur later in Rurrenabaque. Landingsbaan van asphalt, valt niet tegen! Oeps hij houdt op, dan maar taxieen op zand/weiland, terminal, terminal? Waar is die? Ohw een hokje, kei schattig! Bagageband, wat is dat? Je kunt hier achter dat hek in het gras je tas ophalen. Maar oejj wat is het hier warm, 28 graden en vochtig, lang leven de tropen. Het is echt een geweldig plaatsje waar je van elk gebouw of mens wel een foto kunt maken, langs de rivier met uniek pontje: houten vlonder, bootje erachter met buitenboordmotor, dat het vooruit komt! Er is hier namelijk veel stroming. Vele palmbomen, bananenbomen en de toer naar de pampa’s geregeld . nog even gechilld bij het zwembad met als huisdier unne tucan! Wij zeggen laat die 3 daagse toer maar komen!
‘s ochtends om 9 uur opgehaald, het regent. Leuke groep van 9 personen bestond uit Enda en Lisa uit Ierland, Anne uit NL, Oly en Sophie uit Engeland en Pelou en Julien uit Chili. 3,5 uur in de jeep met zijn 9e door de blub, een zandpad is er heilig bij. We zijn blij dat we niet vast zijn komen te zitten zoals de vrachtwagen was. Lekker geluncht in Santa Rosa en bij de rivier aangekomen. Daar even gewacht op de boot en mister Guide gevonden.. nou ja boot, een uitgeholde boomstam met 9 kleine luchtige stoeltjes en een motor. We hebben hier al onze eerste roze rivierdolfijnen gespot! 2 uurtjes rondgevaren in de boot, genoten van de regen en al heel wat dieren gespot: gele aapjes, 7 tucans, tapir, paradijsvogels, arenden, zwarte reigers, skinny gooses (hihi, volgens de Chilenen, wij denken dat het reigers waren) en nog veel meer. In de lodge aangekomen, 1 aligater en 1 kaaiman (alleen zijn hoofd was al een halve meter) zaten op ons te wachten. Ons eigen hutje met privebadkamer gekregen, nou ja badkamer.. er was een grote douche bak (de planken met spleten ertussen) waar het water tussendoor viel en een wctje. Slaapkaper, geen glas wel horgordijnen en planken met veel spleten, hor heeft weinig effect. Geen airco, ventilator of minibar. Wel aanwezig: muskietennet, junglegeluiden, warme en vochtige lucht en licht van 7 tot 10. Alles, inclusief de paden naar de keuken en het ‘hoofdgebouw’ staat op palen, 1 meter boven het water. Geen hekken of afscheiding tussen de krokkos en de mensen. Hier spreek je echt van een krokodillen-onder-je-bed-verhaal. Toen de zon onderging op zoek gegaan naar nog meer kroks, zaklampje mee de boot in en 2 uur zoeken. Ze zitten enorm verstopt in de gigantische beplantinbg, ook wel genoegd jungle, hier. Maar ze zijn er toch altijd en over. 2 hebben we er gevonden, doormiddel van de reflecterende rode ogen, als je er op schijnt. Nog lekker gecheat (nieuw kaartspelletje geleerd) en wijntjes gedronken en om 10.10 ging het licht uit, of wel de aggregaat. Zonder aankondiging ineens donker en middenin de jungle. Dan begin je pas te luisteren naar alle geluidjes. ‘s nachts meerdere keren zeer bezweet, nondeju wat is hier weren, wakker geworden. Waarvan een keer een heel hard en krakkend geluid, wat is daaaaaaaaaattt?!?!?! De volgende morgen zouden we het weten. We hadden een natuurlijke wekker van dike en uur, van een luid brullend geluid. Als je het de eerte keer hoort schrik je best wel, maar het bleek dat Bokito aan de gang was, zijn terratorium aan het afbakenen. Eenmaal uit onze privesuit egkomen bleek date r vannacht een boom om was gevallen, alles precies gemist alleen de loopbrugkapot. Inge blij dat Luuk er bij is. Lekker ontbijtje op en met laarzen aan op zoek naar slangen, 2 weken geleden dat mister guide ere en gezien heeft, goede hoop! Iedereen behalve wij, tot zijn buik toe het water in, hun niet gevonden, wij wel! 2 arenden, waarvan er eentje een slang aan het eten was, op 3 meter afstand. Joehoee een Anaconda! Nog een capybara gespot en meerdere vogels. Er kwamen meerdere dolfijnen op ons pad, mister Guide, willen jullie nu zwemmen!? Luuk: ja! Ik voel me wel veilig in het water wat eruit ziet als koffie, lekker ruikt en vol zit met beesten als: kroks, piranha’s, slangen, vissen en ohw ja dolfijnen.. Inge slaat nog even over. De dolfijnen waren ons snel beu, maar kregen het wel voor elkaar om Inge zeik nat te splashen in de boot, haha got ya! ‘s middags gechilld en toen gingen we zwemmen met dolfijnen.. aangezien we ere en zagen met een slang in zijn bek, hebben we even overgeslagen, nog verder gezocht maar niet gevonden. Wel nog meer aapjes, miereneten, tucans en kroks geport. De zonsondergang gezien mte een biertje in de band, rustige zaterdagavond. Nog een verjaardsliedje voor ons pap (Jos) gezongen en een beetje geslapen. Laatste ochtend nog een keertje rondgevaren, een hele hoop schildpadden zien zonnen en 3x scheepsrecht, zwemmen met dolfijnen! Er zaten er 4 of 5 waarvan een baby! Nu durfde ook Inge erin. Wij met zijn 2en als enige in het water. Ze zijn echt heel roze en vonden Luuk zijn voeten erg lekker (ze hebben hem 5 keer aangeraakt). Inge vond het erg spannend, maar ook wel heel tof dat overall om je heen zwemmen (en als het kwade van je weg houden). Onze kleren en bikini zijn goed smerig geworden van het water,maar het was zeker de moeite waard! ‘s middags 2 uur bootrit terug in de brandende zon, Israeliers zonder motor even geholpen, daarna 3 uur Jeeptocht met hier en daar een spannend blijf-ik-wel-leven momentje, maar dat is hier heel normal. Lekkere pizza gegeten bij Luna en de nodige cocktails gedronken bij muskietos, waarom deze bar zo heet, hebben wij geen flauw idée!? Misschien wordt je er wel helemaal lek geprikt, wel vol gezelligheid! De dag erna geskypt met het thuisfront, was gedaan en bus geboekt naar Guayaramerin (grens naar Brazilie), we zouden om 08,30 vertrekken.. we zijn benieuwd of dat we vertrekken en of dat we aankomen.. (tot 26 februari bijgewerkt)

Excuses voor de spelvoutjes :-)