Hippies, Dakar, Vinos, drijven en platte banden..

Op 14 januari met Andrew (USA) onze eerst dag in El Bolson doorgebracht en wel: op de fiets! Gelukkig was het niet 30+ dus hebben we ons de bulten omhoog niet kapot gezweet. We hebben mooie vergezichten over riviertjes en het gezicht van een Indiaan gezien. Als ´troost´een grote te lekkere ijsco gegeten en Rubia bier op, op het terras en als afsluiter op de dag goedgevulde mie-soep ofwel miet met uhhhh… waar is de soep? De dag erna naar de hippiemarkt geweest, dan snap je ineens waarom het de hippietown is. Goed sfeertje en mooie spulletjes. ´s middags Project waarbenjij.nu. 1 uur tekst typen en 2 uur (dik) wel 20 foto´s uploaden. Het is bijna een dagtaak. ´s avonds wederom mie-waar-is-de-soep op? Op. Op woensdag met de bus, was een gezellige busries vol muziek: gitaar, trommel en heel de bus zong mee, onderweg naar Lago Puelo. Mooie omgeving mar net zo druk als de ijzeren man (met mooi weer ;-) ) nog skypen en rennen voor de bus naar Bariloche. Dar een nacht in de terminal geslapen, nouwja in het gangetje naar de terminal. 4*4 meter met 9 mensen waaronder een gezellig omaatje van 71 die alleen aan het reizen was in Argentinië en waar we heel de avond en morgen mee gebuurd hebben over o.a. Maxima & Beatrix. In die korte tijd een band opgebouwd, toen we vertrokken met de bus, stond het omaatje (en wij ook) continu te zwaaien, we gaan haar toch wel een beetje missen. Met de bus naar Puerto Montt (Chili) en ´s avonds door naar Santiago. Op 18-01 aangekomen in het leuke hostel waar we meer in zullen slapen, de stad verkent en vele mooie marktjes gevonden (bloemen, eten, verse sapjes, groente en fruit etc.) en proberen uit te zoeken waar de Dakar eindigt. Zaterdag om 07.00 opgestaan, ontbeten en op naar Park O´Higgins. Heel het park rondgelopen en weinig Dakar te bekennen. Met ons beste Spaans eindelijk ´Park Fermé´ gevonden. Na een tijdje rondom de hekken gelopen te hebben de stoute schoenen aangedaan en het toen nog lege parc opgelopen. We zagen de eerste servicetrucks binnenkomen samen met de uitgevallen wagens. Het was toen ongeveer 11.00 uur en Luuk had al de eerste foto mete en Ginaf te pakken. We zijn lekker op het gras gaan zitten, zagen alles langzaam binnenkomen en Inge is rond 13.30 al voor de eerste keer verzocht te vertrekken. ´No fumar Espanol´en inge mocht blijven. Luuk was inmiddels niet weg te slaan bij de vrachtwagens vooral niet van team de Rooij. Ondertussen een gezellig praatje maken met de monteurs en Luuk ging even plassen om 14.30 werd Inge (omdat ik geen bandje aan had of kaartje om) wederom vriendelijke verzocht bij de steeds drukker wordende andere Kant van het hek te gaan staan, ´bij het publiek´. Inge heeft zich verstopt en is na een uurtje weer rond aan het lopen. Inmiddels 5pm, Gerard is binen en is 4e, maar wij zijn toch trots! Wij hebben een plekje op de ´tribune´ gevonden en hebben wederom geluk. 2 meter naast ons, o peen voor de rest total lege tribune, wordt een Chileen het parc uitgezet door 4 agenten, ons werd niets gevraagd  dus wij blijven mooi zitten, pffff.. was wel even spannend hoor. Toen we rond 19.00 uur zaten te picknicken en toch maar hadden bedacht dat we zouden gaan, kwam er ineens een gruwelijk geluid 10 meter voor ons vandaan. Snel voor de vrachtwagen kijken wat het was: Robbie Gordon in zunne Hummer die rondjes ofwel Donuts aan het draaien was, het rubber spatte alle kanten op en hij reed zelfs bijna bij Luuk over zijn tenen heen.. Inge stond van blijheid te springen en Luuk deed net zo hard mee. Nog even op de foto met deze Amerikaan, ohwja er ging een andere buggie meedoen met donuts maken, nu zagen we echt niets meer, wan geweld! Besloten: dan blijven we ook nog maar tot dat Gerard binen is. Hij heeft even op zich laten wachten maar daar is ie dan: ´het neusje van de Iveco´, Inge heeft onze Gerard in zunne blauwe onderbroek en melk-de-witte-motor-benen gezien, sexy legsy! Even een babbeltje gemaakt, waarbij team de Rooij zich ook afvroeg wat wij daar deden!? Om 21.00 uur zijn we mete en big smile toch eindelijk maar eens gegaan, wat een dag :-D! zondag naar het ererondje gekeken, maar dit kon niet anders dan tegenvallen. Wel een mooie dag, lekker gegeten bij de lokale markt en in Santiago rondgelopen. Santiago is echt een relaxte en best schone stad, waar je je veilig kan voelen. De volgende dag de bus naar Mendoza, om 2 uur ´s nachts de douane voor Argentinië en een mooie busreis gemist (slapen). Eerste dagje Mendonza, info verzamelen, boodschapjes en een keer voor de verandering filmpjes gekeken! 2e dag fietsen in Maipú, een uurtje met de bus naar bikesandwines en op naar de eerste bestemming: Bodega Tempus Alba, bleek ook meteen een van de mooiste te zijn van allemaal, 2 uur wijntjes geproefd op het overheerlijke dakterras, in de schaduw met uitzicht over de wijngaart, life is tough! Heerlijk genieten. Vervolgens naar Bodega Viña el Cerno mete en traditioneel gebouw, maar net zo gezellig. Nog 2 dronken en funny Engelse ontmoet en samen met hun de dag afgesloten. Het was ons zo goed bevallen dat we nog maar een dagje gingen. ´s ochtends om half 12 de eerste wijn al geproefd bij Bodega di Tomasso, maken 40.000 flessen wijn en wordt gerund door alleen maar vrouwen, gezelligheid! Volgende bestemming: likeuren van Tierra de Lobos, bij unne Zwitser, hij zag hete ven niet meer zo zitten en moest zijn ei kwijt, uiteindelijk een gezellig gesprek en de rode wijntjes bevielen beter. Even iets eten bij entre olives, hier vollop: tapanades, olijfolie, chocola en likeur de absint van Luuk viel zwaar, de Engelse tegengekomen en ook aan de absint gezet, meteen een hoop praat en gezelligheid. Samen met hun naar Bodega viña Maria en onverwachts een Nederlandse serveerster ontmoet! Net een aantal weken geleden geemigreerd! Geen wijn voor Luuk wel voor Inge. Als laatste stop, maar zeker niet de minste: Trapisa, 29 miljoen liter wijn en Champagnes maken ze daar. Ofwel 38.5 miljoen flessen. De entree was indrukwekkend, tussen de wijngaarden, ouderwets en gerestaureerd gebouw, proeflokaal op de grond een glazen vloer naar de wijnkelder en als laatste en alleen vertrekken nadat we de fles leeg hadden. Zeer goede afsluiting! We gaan de wijnen missen! Op 25-01 de mooie terugreis dwars over en door de Andes meegemaakt, ongeveer 30 haarspeldbochten achter elkaar stijl naar beneden. Wat is de natuur daar mooi! ´s avonds rond 10pm in een te drukke busterminal aangekomen, onbeschrijfelijk wat een gekkehuis, is dite en opwermer voor India!? In de straten er omheen stond het vast en vol met bussen en op het terrein konden de bussen amper draaien. Programa van zaterdag: 24 uur (ruim) onderweg naar San Pedro de Atacama. In het begin wijnvelden, daarna pampa, kleine pampa en dan uren.. niets! Naja niets, stenen, zand, bergen en voornamelijk stof: welkom in de droogste woestijn ter wereld, de Atacama woestijn. Wel een absoluut niet op de foto vast te leggen voll emaan en zonsondergang in de bergen. San Pedro de Atacama is een leuk dorpje met gebouwen van klei/leem en strooi, zanderige straatjes en fonkelnieuwe speeltoestellen. Gezelligheid ten top! Eindelijk na de drukke grote steden een Klein dorpje op 3200 meter. Nadat we uitgevonden hebben dat er enorm veel te beleven is in dit kleine plekje hebben we gegeten in een Klein barretje in de drukste straat, vlakbij het hoofdplein mete en schattig kerkje van klei/leem/strooi dat in de steigers stond. Vele honden op straat, net zoals overal in Chili, maar ze zijn absoluut niet ongelukkig. De volgende dag om 10am de fietsen opgehaald om richting Laguna Cejar te fietsen. 20 kilometer op asfalt en +/- 15 kilometer grevel verder in de brandende zon (30+) zijn we eindelijk aangekomen. Eerst het linker meertje (zoutmeren) bekeken en 2 knalroze Flamengo´s gezien. Je kon in dit meertje niet zwemmen maar dat Wilde je ook niet, de randen waren zo scherp door al het zout. Het is wel een mooi voorproefje op Salar Uyuni! In het rechter meertje zwemmen, naja drijven! Luuk ging als eerste en vond het wel handig dat hij bleef drijven, kwam door zijn grote postuur.. lekker een blaadje gelzen en we leken ineens wel heel lenig in het wáter. Het was een gezellige boel. Aan de Kant opdrogen en onszelf helemaal, maar dan ook echt helemeaal wit zien worden van het zout, moeilijk bewegen maar we hebben het gehaald tot de douche. Naja douche, tuinslang met ijskoud wáter, we voelden ons net weer kleine kindertjes. Verschillen met de dode zee: dit pikt niet, wel net zo leuk je kunt je voeten niet naar beneden doen, hihi! 3x meer zout zeggen ze in dit meertje. Terugweg naar Atacama wel 4, niet zo slim om offroad te gaan door de prikkeldoorns die van de bomen afkwamen oeps, platte banden! Wat nu!? 1 reserveband en niet genoeg spullen om alles te plakken. 20 minuten langs de fietsen gelopen naar de asfaltweg en dan maar proberen te liften, want 4 uur lopen in de brandende zon is ook geen optie. En toen hadden we geluk! Nog geen 2 minuten later, de eerste pick-up kwam langs en leek in eerste instantie door te rijden, maaaaaar stopte en kwam terug gereden. Fietsen achterin en gaan met die banaan! Bij het plein afgezet en de vrouw het fietsenverhuur lag helemaal in een deuk, hoe krijg je het ook voor elkaar!? Banden hebben we mee geplakt en 3 verwisseld, om 17.50 vertrokken om te eten en naar Valle de la Luna te gaan. Rond 18.30 vertrokken en om 19.15 bij de entre, dit halen jullie nieto m 8 kilometer te fietsen voor de zonsondergang in de bergen. Jawel, dat lukt ons wel, was ons antwoord! 8 kilomter op, steil omhoog, in de nog steeds brandende zon, mete en verschrikkelijke tegenwind, maar binen 35 minuten waren we er. We moeten zeggen het leek ero ok echt uit dzien als een maan en met zonsondergang om 20.10 kregen de bergen en de lucht de mooiste kleuren: paars, roze, geweldig! Maar un snel weer terug voor dat het helemaal weer donker wordt, dat duurt niet lang in de woestijn. Binen 40 minuten terug gefietst, naar beneden is een stuk makkelijker en de laatste 10 minuten in het donker, zonder licht of lantaarnpalen overleefd en precies om 21.00.10pm aangekomen bij het verhuur, gehaald! Tegelijkertijd ook helemaal gesloopt. Total +/- 90 km gereden, we waren helden volgens sommigen.. volgende dag lekker rustig aan naar de natuurlijke springs: Termas de Puritama. Middenin de woestijn, ineens een bron uit de gron, met lekker warm, niet zout maar ook niet zoet wáter, maar wel vol mineralen van 35 graden. Er omheen mooi groen (oase) en steil omhoog kijken tegen een droge bergwand (rotsen). Heerlijk genoten van verschillende badjes en nog een handkus gekregen van een Chileen. We zaten op 3600 meter hoogte, dat is alvast oefenen voor Bolivia, je kunt het goed merken, even snel doe je iets niet, want je bent meteen buiten adem. Op de terugweg spontaan gestopt om naar cactussen te kijken, dachten we. We hebben een wandeling van 1 uur gemaakt, tussen de bergen, naast het wáter en met tot 1000 jaar oude cactussen, super mooi! Lekker klimmen en veel geleerd over de natuur! Cactus groeit 2 centimeter per jaar en op die plek zijn grotten waar vroeger de inheemse bevolking heeft gewoond! Op 30-01 vroeg vertrokken richting Calama en met veel geluk een gratis toer gedaan naar een van de grootste open mijnen en de grootste kopermijn ter wereld. We moesten eigenlijk een week geleden al reserveren en er stonden 10 wachtende voor ons op de lijst. Eerste stop van de toer was in het sinds 2008 verlaten dorpje: Chuquicamata van 30.000 mensen. Indrukwekkend om een verlaten stadje te zien, nog maar zo kort geleden, terwijl het al voor een gedeelte onder het puin van de uitbreiding van de mijn ligt. Volgende stop: de 5 kilomter lange, 3 km brede en 1 km diepe mijn met 99 dumpters van $5 miljoen per stuk, die nog geen 8 maanden mee gaan en 5000 liter brandstof per dag drinken, het leken net kleine miertjes. 16.000 mensen werken er en ales wordt betaald van de bijproducten (3%), dus al het koper, zo´n 1500 ton per dag, is pure winst! Tel maar uit.. recordjaar 2009: 1,8 miljoen ton koper, 1/3 deel van de wereldproductie. Ze werken er 365 dagen per jaar, 24/7. Indrukwekkend! ´s avonds nog een aardbeving meegemaakt, 1 uur later pas door en lekker geskypt! De dag erna een doe dagje en de dag erop om 06.00 am de bus richting Uyuni Bolivia! Heeeereeee weeeee commmeeeeeee!!!!!! (31-01-2013)